Geçmişte bulunduğumuz bir mekanı hatırladığımızda sadece mekanın görüntüsü değil, vazodaki çiçekler, oradan oraya koşan çocuklar, köpeğini gezdiren genç bayan ve tüm bunları gözlemlerken yudumladığımız çayın tadı da gelir aklımıza. İlginç bir hafıza sistemi var insanoğlunun. Genelden özele, özelden genele geçişler yapabilen fonksiyonlara sahip. Yani çayın tadı aklınıza geldiğinde bütün mekanı hatta şehri düşünebiliyor, ya da şehri düşünürken o şehirle ilgili anılarınızı çayın tadında gizleyebiliyorsunuz. Söz konusu olan "anılarsa" kimisini hatırlıyor, kimisini unutabiliyoruz. Tüm bu mekanizmanın depolama alanı hafızamız.

 

Fotoğraf "hatırlamanın" en güçlü araçlarından biri. Paylaşmak, yani "bildiğini tekrar etmek" ise daha da kalıcı kılıyor hafızanızda kaydettiklerinizi. Peki neden aynı mekanı fotoğraflayan fotoğrafçılardan farklı kadrajlar çıkar hiç merak ettiniz mi? Çünkü hafızamızda kayıtlı olan bilgilerle ilişkilendiririz gördüklerimizi ve bu her insanda farklılık gösterir. Kimi kayığın ucundaki dökülmüş boyayı fark eder, kimi kayığın kenarındaki yosunları, kimi küreğe yansıyan ışığı. Kafamızda canlandırdığımızı zannettiğimiz sahneler aslında daha önce parça parça kaydolan anların her seferinde yeniden kümelenişinden ibaret...

 

Bu hafta "fotoğraf aşığı" bir dostumuzu, Burak Küçüksu'yu konuk ediyoruz. Aslen Gıda Mühendisi olan Burak Küçüksu, 1974 İstanbul doğumlu, evli ve iki oğlu var. Burak, kendini kısaca şu şekilde ifade ediyor :"Farklı olanı seven ve detaycı bir insanım. Hayat çok hızla akıp geçiyor. Bu nedenle görebildiğim kadar çok yer görmek ve yapabildiğim her şeyi yapabilmek hayat felsefem. Gerçi insanın iki oğlu olunca biraz sekteye uğruyor bazı hayaller ama pes etmek yok :)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Teşekkürler Burak Küçüksu...

 

Takip için ; https://500px.com/kucuksu